Onder de sterrenhemel

Tijd wandelt sneller 

Wauw! Dit gaat snel! Nog maar 500km te gaan. Het is al dag 20. Ik heb nog een keer de bus van Bilbao naar Santander genomen en dat zou normaal de laatste keer zijn dat ik gebruik maak van een vervoermiddel (Of ik moet een blessure krijgen onderweg). Ik denk dat ik rond 23 juni aankom in Compostela. Maar dat zijn "zorgen" voor later. Ik heb ondertussen een leuke tijd gehad met interessante mensen. Wat mij opvalt is dat ik veel Duitsers op de weg tegenkom, maar echt veel. Wel grappig en ook wel fijn omdat ik dan wel beter kan communiceren (met mijn Pfaff duits) met deze mensen. De voertaal is vooral engels en dat spreek ik gelukkig wel goed genoeg om een gesprek te voeren. 

Alleen is soms beter

De voorbije dagen heb ik met een kleine groep leuke mensen gewandeld. In Bilbao heb ik afscheid van ze moeten nemen en daar was ik wel een beetje blij om. Met een groep wandelen wilt zeggen dat je rekening moet houden met de groep, iets wat ik niet leuk vind op MIJN Camino. Ze wandelde trager, vertrokken later, wouden samen eten. Klinkt leuk en dat was het ook...voor een dag of 2. Ik kreeg er eigenlijk een beetje stress van en voelde me niet zo goed.

Ik vind het leuke mensen, maar eerlijk gezegd ben ik niet op deze Camino om nieuwe Facebook vrienden te maken waar je na een paar weken niets meer van hoort. Klinkt een beetje grof, maar het is niet mijn doel. Het was fijn om na een lange wandeling een leuk gesprek te hebben, eten, wat drinken of samen wat te mediteren. Nummer uitwisselen hoefde voor mij echter niet. Toen ik op de bus naar Santander zat was ik eigenlijk een beetje opgelucht en klaar voor nieuwe ervaringen met andere mensen en vooral terug meer alleen!

Een beetje duurder

Er is maar 1 klein dingetje dat ik minder leuk vind op deze Camino. De prijs van de slaapplaatsen en hun openingstijden. Ik had een bepaald budget voor ogen en ik ben daar al ver over. Meer mensen "klagen" erover, vele deden de andere route en zeiden dat het veel goedkoper was en meer slaapplaatsen. Ook de openingstijden kloppen niet altijd. Gisteren kwam ik na 32km aan in Comillas om te slapen in een oude gevangenis. Mega cool dacht ik. Ik kwam aan en nu bleek dat hde plaats gesloten is. Het andere hostel was volzet, de andere veel te duur en verder wandelen zag ik niet meer zitten. 

Zee en zonnebaden 

Oké! Geen slaapplek en geen douche dan deze keer. Dan gebruik ik de zee maar als een groot bad en slaap ik deze avond onder de blote sterrenhemel. Hopa Hobostyle! Zo gezegd zo gedaan. Mijn telefoon en horloge waarmee ik mijn afstanden track kon ik opladen in de kerk en fris gewassen in de zee zocht ik naar een goede slaapplek in het park en eerlijk gezegd... het was niet zo erg, geen snurkers en best nog warm genoeg. Mijn eerste avond als Brandon de zwerver heb ik overleefd. Gelukkig! Oh en bij de weg! Ik heb van een Ierse man een echte hikkingstok gekregen. Het leven zit vol verassingen...al is de ene al leuker dan de andere.

Zo beste lezertjes van mijn avontuur. Ik denk dat ik het meeste gezegd heb. Dikke kus en vanavond neem ik een echte douche en slaap ik in een warm bed.