De kust is veilig...en mooier

Camino del Norte 

Nu begint het avontuur echt! Het is vrijdag 12u wanneer ik voor het eerst de kust van Guéthary zie, daar zit ik al even op te wachten. Het is het wachten meer dan waard kan ik je vertellen. Dit kan je niet vergelijken met Blankenberge of eender welke badstad. Het uitzicht is prachtig vanop de duinen, bijna zo mooi dat het nipt de eerste plaats niet haalt tegen de kust van Slovenië. Na wat foto's en poseren voor eigen camera wordt het tijd om mijn slaapplek voor vannacht te gaan zoeken. Vrij snel gevonden en ook hier waren ze weer super vriendelijk.

Y viva España

Onderweg naar Irun kom ik een Amerikaanse vrouw tegen waarmee ik in hetzelfde huisje sliep. Ik besluit om samen met haar de laatste 10km te doen. Na een paar uurtjes socializen met een Amerikaanse professor in de muziek (Opera) blijkt uit ons gesprek, komen we aan in Spanje. Het huis voor de pelgrims is vrij groot hier. De meeste mensen starten hun tocht dan ook vanuit Irun. We hebben geluk. De plaatselijke muziekschool geeft een pianoconcert in het huis. Weer mooi meegenomen en na wat klassieke muziek slaap ik altijd goed.

Klimmen en zweten

Het is dan wel zondag, maar iedereen staat vroeg op vandaag om te vertrekken naar San Sebastián. Gisteren zat het hotel vol pelgrims en kwamen ze slaapplaatsen tekort. Daarom ben ik om 6u45 ook al op pad. Deze route kan je op 2 manieren doen, hoog en nog hoger. Ik kies voor optie 2. Ik wil graag het uitzicht zien van op 500m boven de zeespiegel. De mist en de regen gooien spijtig genoeg roet in het eten. Toch blij dat ik die beklimming gedaan heb. Op de beklimming kom ik een Argentijns meisje tegen. We hebben ongeveer hetzelfde tempo en haar Engels is beter dan het mijne. Een goede gesprekspartner voor die lange 25km.  Onderweg op de berg staan in het midden van het veld paarden te grazen, zoals de koeien in Zwitserland. Brave beesten zijn het!

Na enkele zware klimmen en lange kilometers paseren we een huis waar de mensen ons naar binnen roepen. Het is nat en koud en we kunnen best wel wat warmte gebruiken. Gelukkig spreekt de Argentijnse dame Spaans en kan zij vertalen wat er gezegd wordt. De mensen vormen een soort van stam. De Gemeenschap van de Twaalf Stammen om correct te zijn. Wie hier meer over wil weten, hier heb je een link:  http://docetribus.com/

De mensen bieden ons warmte, biologisch gebakken cake en Braziliaanse Mate aan. Mate is een soort Argentijnse thee die je in groep drinkt. Een heel gezellig ritueel dat ik in Antwerpen nog maar pas leerde kennen. Toevallig! Het eerste wat ik zei tegen de Argentijnse was dat ik wel wat Mate kan gebruiken met die regen en koude. Dit was dus een Braziliaanse variant op de Mate. Ook niet slecht! De echte is wel beter!

Na 20 minuten zijn we terug opgewarmd en zetten we onze tocht verder. Niet veel later na 25km en 750 hoogte meters komen we aan op onze slaapplek in San Sebastian.

Morgen staat er 26km op het programma met ook weer enkele kuitenbijters.

Tot snel hooggeachte lezer(s)!